Ik, de chauvinist

Al jaren luister en kijk ik naar diverse sporten, waaronder ook de Formule 1. Dat kijken doe ik via televisie of de streams en diverse andere media kanalen. Dat geldt ook voor het luisteren. Dat laatste is echter onderhevig hoe je de opgevangen woorden en zinnen interpreteert. Luisteren is één ding, vertellen is heel wat anders. Toch is het vertellen van iets en het luisteren naar iets vaak een combinatie. Deze twee zijn verbonden aan elkaar. Beelden zien geven een soort van realiteit hoe iets er uitziet, maar vertellen en luisteren zijn vaak gerelateerd aan verbeelding hoe iets eruit ziet. Toch zien we vaker dat de beelden en de woorden die bij de beelden gebruikt worden veel vaker oproepen tot discussie, omdat wat we zien en horen niet altijd goed of fout is. Mooi, tot zover mijn totaal niet interessante en onbegrijpelijke inleiding…..

In de formule 1 is het vooral vertellen c.q. je mening geven over wat je ziet of hebt gezien. De formule 1 is ook een sport waar heel veel gaat over de zogenaamde ‘randverschijnselen’. Het racen is veelal spektakel en spanning. De snelheid waarmee coureurs rondrijden en de beheersing van hun bolides is prachtig om te zien. Maar dat duurt anderhalf uur en dan is het over en uit, ook voor de commentatoren. Maar daarna gaat het pas echt los. De schrijvende pers, de analisten, de podcasts, de websites komen dan met hun commentaren. Zowel in binnen als buitenland. We gaan alles en iedereen ophemelen of afkraken, Geen coureur of team wordt gespaard en vooral de strijd tussen de analisten is bijna komisch te noemen. Volwassen mensen die hun mening moeten geven omdat ze dit nu eenmaal nodig vinden en omdat ze vinden dat ze belangrijk genoeg zijn om te worden gehoord.

Belangrijk dus. Jawel, hoewel de Euro’s die men hiervoor vangt ook niet mag worden vergeten. Maar in hoeverre moet je nu je mening geven, en ook daarbij ook nog opletten of je ‘onpartijdig’ bent. En daar ligt een probleem over dat zien, luisteren en vertellen. Want er is wel degelijk een verschil in deze drie dingen, en dat vooral in en hoe jij wordt beïnvloed. Ben je een Nederlandse of Engelse analist. Mag je landgenoot gebonden zijn en de woorden zo uitspreken dat alles jouw gewenste kant op gaat, oftewel naar jouw favoriete coureur of team. Komen jouw woorden wel overeen met wat de wereld heeft gezien aan beelden. Worden dingen die zijn gezegd wel goed weergegeven of draait de verslaggever of analist hier omheen. Proberen personen de geleverde beelden of woordenbrij van de F1 zo te manipuleren of uit te vergroten dat men hiermee HET nieuws brengt.

Kranten, bladen en sportprogramma’s moeten gevuld worden en datzelfde geldt voor de vele websites. Er moet elke dag nieuws zijn, want daar kan een verdienmodel aan zijn geplakt. En voor eigen landgenoten mag en moet soms (of vaker) altijd in het voordeel van de landgenoten worden geschreven enzovoort. De Engelsen zijn daar een goed voorbeeld van. Zij zien hun coureurs en teams als de besten die er zijn en de rest als ‘minder talentvol’ of ‘mazzelpikken’. En geloof me, dat moet kunnen want de gemiddelde Britse inwoner die de F1 volgt smult daarvan. Als wij in Nederland dat zouden doen voor Red Bull en met name Max Verstappen, ligt dat wel even anders. Dan kijken we plots door een oranje bril en we willen niet vergeleken worden met die platte hap aan de ander kant van de Noordzee. En dus leveren we kritiek op vooral de Britten, want die geven nooit goed weer wat de beelden laten zien. Zij luisteren en vertellen niet goed wat ze zien, althans is dat de opinie van velen in Nederland. Wij Nederlanders doen tenenkrommend ons best om zo neutraal mogelijk verslag te doen van de Formule 1 races.

Voorbeeld: Max Verstappen kon wereldkampioen worden in Las Vegas. Terwijl ik de race bekeek op Viaplay gaven de Nederlandse commentatoren daar veelal aan hoe geweldig Hamilton reed. Hoe geweldig Russell zijn ronden aan de leiding reed. Hoe vaak Sainz en Leclerc van Ferrari paarse sectortijden reden, maar uiteindelijk niet bij machte waren om Mercedes bij te houden. En o ja, daar reden ook Verstappen en Norris hun race, maar absoluut in de ogen van de commentatoren minder belangrijk. Beide coureurs reden plichtmatig hun rondjes op plaatsen vijf en zes, niet bijzonders, althans zo kwam het in mijn ogen en oren over. Pas in de laatste ronde werd er dan nog gemeld dat Verstappen opnieuw Wereldkampioen is geworden, een knappe prestatie. Later in de week hoorde ik zelfs een analist zeggen dat hij het jammer vond dat Verstappen de titel binnenhaalde met een vijfde plaats in de race. Kom op zeg!

Mij mening. De pot op met dat neutrale gedoe. De pot op met het laten horen hoe onpartijdig je bent, de kijkers vertellen dat Formule1 meer is dan Max Verstappen. Ik vraag mij werkelijk af waarom wij Nederlanders niet mogen juichen en laten zien hoe trots we zijn op een sportman als Max Verstappen. Zout op met die onpartijdige kritische blik! Een Nederlander die geschiedenis schrijft in een enorme grote wereldsport, die de autosport nu eenmaal is. Zien, luisteren en vertellen na de GP van Las Vegas kan mij in ieder geval niet lang genoeg duren. Ik steek even die ene vinger op naar alle Engelsen en die zogenaamde neutrale saaie Nederlandse verslaggevers en analisten. Ik ben geen Hollandse nuchtere F1 kijker, maar een heerlijke Hollandse Verstappen chauvinist. Nou ja, in ieder geval voor even dan!