Mag ik ook even klagen
Het formule 1 seizoen is al weer even onderweg in 2015. Als je volger ben van de Formule 1 dan heb je zo je eigen mening over dit circus. Iedereen wil dat graag ventileren, als onbekende volger op een website, een blog, een forum of waar dan ook. De wat bekendere namen in de F1 hebben de pers als uitlaatklep. Sommigen staan vooraan om hun mening en hun beklag haarscherp uit te doeken te doen. De pers duikt er bovenop wanneer er insiders van de Formule 1 lopen te klagen hoe fout de F1 bezig is. Natuurlijk is er een vrijheid van meninguiting in een deel van de wereld, maar wat de Formule 1 betreft wordt ik wel eens moe van die klaagzang en die vingerwijzingen. De Formule 1 lijkt wat aan populariteit te verliezen, maar daar zijn vele personen debet aan, ook de notoire klagers.
Door de multimediale wereld waarin we heden ten dage leven, wordt alles sneller onder een vergrootglas gelegd. Elke fout van een rijder wordt uitvergroot, in slow motion tig keren herhaald, en menigeen heeft daar zijn mening over. Elk woord dat er wordt gesproken wordt zo vaak herhaald in de pers, dat er soms kolderieke situaties ontstaan. En diegene die de woorden heeft uitgesproken is hiervan het dupe, ook al ontkent hij ten stelligste dat hij die woorden heeft uitgesproken. Niet voor niets zie je op televisie steeds meer sporters en leidinggevenden met elkaar praten met de hand voor de mond. Men beschermd zichzelf en elkaar in deze, zo voor de ogen, transparante sportwereld.
Ook de Formule 1 maakt deel uit van deze wereld. De techniek en de televisieregistratie zorgt ervoor dat de Formule 1 steeds voorzichtiger omgaat met alles wat een camera met zich meedraagt. En toch horen en zien we steeds meer. Men kan meeluisteren wat er tijdens de race gezegd wordt tussen teamleiding en coureur. Hoewel we dit wel met een korreltje zout moeten nemen. Niet alles wat er wordt gesproken wordt uitgezonden. Coureurs die op het podium verschijnen voor de huldiging – nog vol met adrenaline - worden meteen geïnterviewd en later komt er dan de persconferentie. Na de race staan er meteen zogenaamde experts klaar om hun mening te geven over wat goed, maar vooral wat er fout is gegaan in de race. En helaas, we doen er allemaal aan mee, zelfs ik.
Er wordt wat afgeklaagd in de Formule 1. De ene vind dat de banden niet voldoen, de ander vind de motor prut. Het chassis voldoet niet, het circuit is niks, meer brandstof in de tanks, de jury is onredelijk, de FIA moet op de schop, coureurs zijn te jong, Ecclestone is te oud en ga maar door met de waslijst van klachten. Zo langzamerhand vraag ik me af of er wel wat goeds is te noemen in de Formule 1. Er blijven altijd punten voor verbetering, in welke sport dan ook. De Formule 1, met zijn miljoenen volgers, is een altijd uitdagende sport. Riskant voor de beoefenaars en tegelijk innovatief wat betreft veiligheid en technische ontwikkelingen.
De Formule 1 is de top van het autoracen. Laten we genieten van al dat moois wat er tijdens de races afspeelt, zowel vooraan als achterin het veld. Laten we niet alles vergelijken met de tijden van toen, maar kijken en vooral accepteren van de tijden van nu. Bij elke sport zijn er nu eenmaal regels, en die zorgen wel eens voor kritiek. Ik heb het gevoel dat we echter bij de F1 wel erg zeuren. En dus van mijn kant éénmalig dan maar: mag ik ook even klagen over al die personen die altijd weer klagen.
